اشک‌های وجودی ما، تک‌تک سرچشمۀ هنرند و از هنر جاری می‌شوند.
آرتا خسروی، ایمان به نوشتن دارد.
به عشق،
به امید،
به تک غباری از نور و توحید.
از انتخاب رشته‌ای محض، تا ندانستن مسیر
بسیاری از ما چنین تجربه‌ای را داشتیم و خواهیم داشت.
چشم و گوش بسته به امید دل بودن،
تتها کناره‌ای از کنجِ اتاق‌ست.